Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je kreeg.
Een prachtige quote van Einstein.
Maar quotes zijn niets meer dan mooie woorden als je ze niet toepast. Leuk voor op een tegeltje maar verder leeg wanneer je er geen lading aan geeft. Woorden… en vervolgens daden zeg ik altijd.
De afgelopen maanden zijn voor mij een wervelstorm van voornamelijk heel veel shit geweest. Misschien heb je dat al ergens gelezen en misschien heb je geen idee waar ik het over heb (maar check vooral mijn Instagrampost “Riders on the Storm” als je benieuwd bent).
En toen die storm eindelijk een beetje was gaan liggen merkte ik bij mezelf dat ik in het midden van al die verwoestingen ben gaan zitten, om me heen heb gekeken en heb gedacht (en geschreeuwd ook wel): ‘ja dit is allemaal wel heel kut he?’
Af en toe pakte ik eens iets op, deed er misschien zelfs iets mee, maar steeds weer ging ik er een beetje verslagen bij zitten.
‘Dit is allemaal wel heel kut.’
Totdat ineens die quote weer bij me binnenkwam: “Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.” Het was alsof de bliksem insloeg. Want ineens zag ik het voor me. Ik zag het zó scherp voor me dat het voelde alsof het er al was. En wat ik zag was dit: ik zag een versie van mijzelf, ergens in de zomer van 2021, een jaar van nu. Een versie van mijzelf die was blijven doen wat ik op dat moment deed. Ik zag voor me hoe dat eruit zou zien. It wasn’t pretty. En het was niet de versie van mezelf die ik graag zou willen zien.
Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Ik besloot een brief te schrijven. Of eigenlijk twee.
Twee brieven aan mezelf.
In de ene versie van die brief beschreef ik, tot in detail, hoe mijn leven eruit zou zien zo ergens midden zomer 2021, als ik zou blijven doen wat ik aan het doen was. Ik zoomde hierin vooral in op mijn bedrijf, omdat ik voel dat dat veel meer is dan “gewoon een bedrijf”. Daar zit mijn levensmissie. Mijn purpose. Daaruit voort komt natuurlijk ook hoe mijn leven er verder uit ziet, relaties, vriendschappen, geluk, dat soort dingen.
Ik keek naar wat ik bereikt zou hebben in de tijd tussen nu in volgend jaar. Welke ervaringen ik opgedaan zou hebben, de mensen die ik geholpen zou hebben. Alles wat het leven voor me in petto heeft… als ik zou blijven doen wat ik deed.
Die eerste versie van die brief aan mijzelf zag er “oké” uit. Niet heel bijzonder. Een beetje middelmatig eigenlijk wel. Ik kon me maar moeilijk voorstellen dat ik in dat scenario heel gelukkig zou gaan worden, dat ik hierin écht kon doen wat ik voel dat ik te doen heb. Het was allemaal “oké”. Om eerlijker te zijn: van deze brief werd ik zelfs best een beetje verdrietig.
Voor de meeste mensen was er waarschijnlijk niets mis met die versie. Voor de meeste mensen zou dit misschien zelfs best een aantrekkelijk beeld zijn geweest. Maar ik ben niet de meeste mensen.
If you want to win big, you’ve gotta stop playing small.
Nogmaals: als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
De tweede brief die ik aan mezelf schreef was een brief waarin ik mezelf opnieuw voorstelde, zo ergens in de zomer van 2021. Maar die versie van mij zou de dingen anders aanpakken. Zij zou niet blijven doen wat ze deed en daardoor iets anders krijgen dan wat ze al had.
Waar ik me in brief 1 nauwelijks een voorstelling kon maken van een florerende toekomst en het echt voluit leven van mijn purpose, zag ik het nu glashelder voor me. Ik zag wie ik wilde zijn. Wie ik kon worden. Het leven dat ik kon creëren. Hoe mijn bedrijf eruit zou zien en de mensen die ik zou helpen. Ik bleef maar schrijven en de woorden bleven maar komen.
Aan het einde van deze brief wist ik welke versie ik wilde zijn.
Of beter gezegd: welke versie ik kon gaan worden.
En belangrijker nog: ik had mezelf alle tools gegeven om die tweede versie ook daadwerkelijk te gaan zijn. Ik had mijn realiteit veranderd door er woorden aan te geven. Woorden die mijn wereld veranderden.
Er lag ineens een helder plan voor me, omdat ik wist wát ik anders moest doen. Ik had als het ware mijn eigen plan voor de toekomst geschreven. En ik had een stok achter de deur om dat ook daadwerkelijk te gaan uitvoeren. Want die eerste versie? Dat is niet de persoon die ik wil zijn, dat is niet mijn toekomst.
Door die twee brieven naast elkaar te leggen wist ik wat (en wie) ik moest loslaten om te kunnen binnenlaten. Ik wist welke overtuigingen me daarbij nog in de weg staan. Ik kreeg ineens weer heel helder waar ik naar verlangde en dat ik dat verlangen niet waarheid kon laten worden wanneer ik bleef doen wat ik deed. Ik voelde de pijn in brief 1 en door die pijn kwam ik in beweging om een andere toekomst te schetsen in brief 2.
Ik had om kracht gevraagd en in plaats daarvan gaf het leven me nog meer shit om mee te dealen. Shit om mijn eigen draagkracht op de proef te stellen. Ik had om liefde gevraagd en het leven besloot dat ik een leeg canvas nodig had om mezelf opnieuw in uit te vinden.
Alles wat ik dacht over mezelf te weten moest ik opnieuw uitvinden. En nu moet ik bereid zijn om los te laten wie ik dacht dat ik was, om nog meer te worden wie ik daadwerkelijk ben.
Het moet schuren om in beweging te komen.
Je moet verliezen om te kunnen winnen.
Je moet zinken om te kunnen herrijzen.
En je moet loslaten om te kunnen binnenlaten.
Die tweede brief maakte duidelijk wat er eigenlijk nog verteld moet worden. Wat ik wil zeggen, maar nog niet heb gezegd. Wat ik wil doen, maar nog niet heb gedaan. Het grote verschil tussen de twee brieven maakte duidelijk wat er moest gebeuren en wat daarvoor nodig was.
If you want to win big, you’ve gotta stop playing small.
Wat een cadeau aan mezelf was het om deze brieven aan mezelf te schrijven.
Een cadeau wat ik graag aan je wil doorgeven.
Neem eens de tijd om, net als ik, twee brieven aan jezelf te schrijven.
In brief 1 schrijf je op, zo gedetailleerd als je maar kunt, hoe je leven eruit zou zien als je blijft doen wat je nu doet. Als er niets veranderd aan je huidige situatie, waar sta je dan over een jaar van nu? Hoe ziet dat eruit? Trek dat zo breed als je zelf wilt: je bedrijf, je relaties, je vriendschappen, je leven.
In brief 2 schrijf je op, wederom zo gedetailleerd als je maar kunt, hoe je leven eruit zou zien als je gaat doen waarvan je voelt dat het wél mogelijk zou kúnnen zijn. Dat betekent dat het niet direct iets moet zijn wat je nu realistisch acht. In deze brief ga je nadenken over hoe jouw leven/bedrijf eruit zou zien wanneer je níet doet wat je altijd deed. Wanneer je de dingen dus anders zou doen. Wat zou er gebeuren? Hoe zou dat eruit zien?
Ik wil je uitdagen om die brieven naar jezelf te schrijven.
En, als je het aandurft, om die met mij te delen.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je kreeg.
Liefs,
Valerie
PS: Als je het gevoel hebt dat ik je misschien wel zou kunnen helpen bij de transformatie naar die versie 2 persoon, de persoon die je zou willen zijn over een jaar van nu… Door woorden te geven aan de boodschap die in jou leeft (maar misschien nu nog wel zo groots voelt dat je ‘m nauwelijks kunt vatten), woorden die jouw realiteit maar ook de wereld van jouw klant kunnen veranderen… Laten we dan eens in gesprek gaan. The right words can change the world.
Loslaten zodat je meer binnen kunt laten.
Wat moet jij loslaten of opgeven wanneer je het gevoel loslaat dat er zit op het vertellen van jouw verhaal?
Veiligheid? Als ik vastzit in copy dan hoef ik niets met mijn boodschap te doen, niet te lanceren, niet kwetsbaar te zijn en geen meningen van andere te horen.
You can’t change the world without facing any type of judgement. Onmogelijk.
Zolang je het moeilijk maakt heb je dat voordeel: je houdt jezelf veilig. Dus je moet loslaten. Zodat je kunt binnenlaten.
Rijden met de handrem
Your unwillingness to let go of what no longer serves you. Vasthouden aan het oude en bekende ook al dient het je niet.
Het moet schuren om in beweging te komen.
Je moet verliezen om te kunnen winnen.
Je moet zinken om te kunnen herrijzen.
En je moet loslaten om te kunnen binnenlaten.
Pain forces us to pay attention
Meer worden wie je bent dan je gister was
Groeien is zien wat je nog niet zag doen
Geloven in wat je dacht dat onmogelijk was
Doen wat je acht dat je niet kon doen