Afgelopen maandag zat ik bij Theo. Theo de Relatietherapeut.
En daar deed ik een inzicht op wat ik vandaag graag met je wil delen.
Misschien is dit wel een van mijn meest persoonlijke schrijfsels ooit. Ik vond het in elk geval spannend te plaatsen, dus dat zegt wel wat 😉

 

‘Ja maar, hoe voelt dat dan precies?’ Vraagt hij.
‘Nou gewoon. Vervelend.’ Antwoord ik.
‘En hoe voelt dat?’
‘Weet ik veel. Gewoon. Vervelend.’
‘Kun je daar woorden aan geven?’
‘Nee. Ik weet het niet. Het is gewoon een gevoel.’

Ik zit bij Theo de Relatietherapeut op de bank. Maar sinds er geen relatie meer is, is het gewoon Theo.

Eigenlijk heb ik helemaal geen idee wat ik hier precies doe. Ik ben maar gewoon blijven komen nadat relatie op de klippen liep. Maar eigenlijk vind ik Theo vooral heel stom. Stom, omdat ik “vervelend” gewoon een gevoel vind en hij daar geen genoegen mee neemt. Hij wil dat ik woorden vind om dat gevoel te omschrijven. Woorden die ik helemaal niet heb.

Mijn gedachten dwalen af naar een sketch van Hans Teeuwen:
“Ik kan het niet…Ik kan het niet… Ik kan het niet uitleggen
Dat is… Dat is iets… Dat is een gevoel… Dat is een gevoel
Je kan het niet… Je kan niet.. Je kan het niet uitleggen!”

‘Ironisch he?’ zegt Theo dan ineens. ‘Dat je er jouw werk van hebt gemaakt om gevoel woorden te geven. Dat jij jouw klanten helpt bij het vinden van hun stem en het woorden geven aan dat wat zij wel voelden, maar nog niet konden benoemen.’

Ik kijk hem een beetje verward aan: ‘Wat heeft dát er nou weer mee te maken?’

‘Woorden helpen ons onszelf uit te drukken. Te vertellen wat we voelen en waarom we dat voelen. Ze drukken onze verlangens, wensen en behoeften uit. Woorden die je kunt gebruiken in de communicatie met anderen, maar vooral ook om zelf beter te begrijpen wat er aan de hand is. Iets wat jij bijzonder goed kunt voor anderen. Maar voor jezelf een stuk lastiger lijkt te vinden.’

*PATS*

Het is alsof er een emmer koud water in m’n gezicht gegooid wordt. Ik denk terug aan een zin die ik mezelf al honderden keren heb horen zeggen, in webinars, tegen klanten…

‘Onze purpose, dat gene wat we door willen geven en waar we anderen bij willen helpen, heel vaak is dat exact dát gene wat we zelf zo gemist hebben. Omdat we weten hoe belangrijk het is. Omdat we hebben ervaren hoe het leven is zonder “dat”.’

Dat is ook de reden waarom ik met mijn klanten altijd even terugkijk. Waarom ik hen vraag verhalen te verzamelen die hen hebben gemaakt tot wie ze vandaag de dag zijn. Connecting the dots. Waarom doe je nu wat je doet? Welke verhalen liggen daaraan ten grondslag? – En dat gaat wat mij betreft veel verder en dieper dan de burn-out coach die ooit zelf een burn-out had en nu mensen helpt uit de burn-out te komen.

Het is een puzzel die ik altijd maak met mijn klanten. Want daar zitten de Ă©chte woorden. DĂĄĂĄr zit de zielsmissie verborgen.

En in het leggen van die puzzel komen we eigenlijk altijd tot woorden. Woorden die een extra dimensie geven aan dat wat je al deed. Die de dingen nĂłg scherper maken. Verduidelijken. Woorden die verlangens, wensen en behoeften uitdrukken. Waar visie in zit. Woorden die je kunt gebruiken in je communicatie met anderen, maar vooral ook om zelf nog beter te begrijpen wat je te doen hebt en hoe je dat vervolgens tot uitdrukking kunt brengen.

Als “dot-connector” en “verhalen vanger” heb ik dit de afgelopen jaren voor honderden klanten gedaan. Heb ik hen geholpen een positie te creĂ«ren waar zij hun impact konden maken. Hen woorden gegeven. Een stem.

En ja, natuurlijk heb ik daarin ook mijn eigen werk gedaan. Maar hier, op de bank bij Theo, valt er ineens nog een puzzelstukje op zijn plek. Het puzzelstukje waar ik nooit naar gekeken heb omdat het zo vanzelfsprekend was dat het een blinde vlek geworden is. Alle verhalen heb ik verzameld. Alle verhalen die ervoor hebben gezorgd dat ik nu doe wat ik doe: anderen helpen hun stem te vinden. Veel van die verhalen heb ik al met je gedeeld. Maar nu ineens valt het allerbelangrijkste stukje. Het stukje dat ervoor zorgt dat ik het ineens tot in mijn ziel vóél.

Ik wil anderen een stem geven omdat ik zélf weet hoe ongelofelijk moeilijk het is om geen stem te hebben. Om niet gehoord (écht gehoord) te worden. Om je waarheid niet volledig te kunnen/mogen/durven spreken.

Woorden zijn alles.
Words can change your brain.
Words have the power to change lives.
Words can change the world.
Words can change everything.

Dus ik zit daar, op die bank bij Theo, terwijl ik dit inzicht aan het verwerken ben. En ik weet oprecht niet wat ik ermee moet.

‘Betekent dit dan dat ik eigenlijk helemaal niet geschikt ben voor het werk wat ik doe? Ik bedoel, als ik het blijkbaar niet eens zo heel goed voor mezelf kan
 Ben ik dan wel de geschikte persoon om het voor anderen te doen?’

‘Juist wel!’ zegt Theo. ‘Juist om wat je net zegt: omdat je wĂ©Ă©t hoe het leven is zonder datgene waar jij zo naar verlangt. Het hebben van een stem. Het spreken van jouw waarheid. Dat maakt dat jij er op gebrand bent dit bij een ander naar boven te halen. Dat je het belang ervan in ziet. Dat je goed kunt luisteren. Dat je hoort wat er niet gezegd wordt en dat je dat kunt vertalen naar woorden die de ander begrijpt en voelt. Ik ben een goede therapeut. Niet omdat ik een perfect leven heb gehad, nooit ergens tegenaan ben gelopen, een goede hechting heb gehad of omdat ik zo goed met emoties om kon gaan. Ik ben juist een goede therapeut omdat ik dat allemaal niet had.

En belangrijker nog: omdat ik mensen om me heen had, leraren, coaches, mentoren, die me daarmee geholpen hebben. Omdat je het misschien wel zelf moet doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.’

Dus ik zit daar. Op die bank, bij Theo. En ik besef me ineens wat ik daar aan het doen ben. Waarom ik blijf komen, ondanks dat het oorspronkelijke doel van de therapie is afgelopen. Ik kan iedereen helpen bij het vinden van hun stem, hun woorden, maar ook ik vind dat blijkbaar lastig om dit voor mijzelf te doen. Ik zit daar, om woorden te geven aan wat Ă­k voel. Om mijn waarheid te ontdekken. Want je moet het misschien wel zelf doen. Maar je hoeft het niet alleen te doen.

Het voelen van je zielsmissie, en weten wáárom je dat te doen hebt
 Het is een bijzonder moment. Het geeft houvast, een reason why, handvatten en woorden. Mijn eigen proces hierin wordt voor de zoveelste keer weer eens aangeslingerd. Weer een laag dieper.

Zoals je inmiddels ongetwijfeld van me gewend bent, is dit weer een enorm lang verhaal geworden (ik geloof dat ik zelfs mijn persoonlijk record heb verbroken!). Dank dus dat je helemaal tot hier hebt gelezen.

Het is tevens ook een heel persoonlijk verhaal geworden, waarvan ik hoop dat jij de les die erin zit ook ziet. Namelijk de les dat jouw stem gehoord mag worden. Gehoord móet worden. Je bent niet zomaar gaan doen wat jij doet. Daar zit een verhaal achter. Woorden van betekenis. Daar zit de impact die jij te maken hebt. Als jij voelt dat je dit niet “zomaar” bent gaan doen, maar dat wat jij doet jouw purpose is
 Dan is mijn missie om je daarbij te helpen jouw stem te vinden alleen maar groter geworden door bovenstaand inzicht.

En dan wil ik je daarbij helpen, op de meest laagdrempelige manier die ik maar kan bedenken. Ik nodig je daarom graag uit op vrijdag 18 september, bij mij op kantoor in Dordrecht, om hier samen met een klein groepje visionairs, veranderaars en verbeteraars een eerste stap in te maken. Een stap naar de positie waar jij daadwerkelijk jouw impact gaat maken.

Liefs,
Valerie